نحوه پرورش باکتری های بی هوازی
باکتری های بی هوازی نوعی میکروارگانیسم هستند که در محیط های بی هوازی یا کم اکسیژن رشد می کنند و به طور گسترده در طبیعت و بدن انسان یافت می شوند. آنها کاربردهای مهمی در پزشکی، محیط زیست و صنعت دارند. در این مقاله روشهای کشت، اقدامات احتیاطی و دادههای تجربی مربوطه باکتریهای بیهوازی به تفصیل معرفی میشود.
1. ویژگی های اساسی باکتری های بی هوازی
باکتری های بی هوازی به اکسیژن حساس هستند و معمولاً در غیاب اکسیژن رشد می کنند. با توجه به درجه تحمل به اکسیژن، آنها را می توان به باکتری های بی هوازی سخت، باکتری های بی هوازی اختیاری و میکروآئروفیل تقسیم کرد. طبقه بندی و ویژگی های باکتری های بی هوازی رایج به شرح زیر است:
| تایپ کنید | سویه های نماینده | تحمل اکسیژن |
|---|---|---|
| باکتری های کاملا بی هوازی | کلستریدیوم | کاملا بی هوازی |
| باکتری های بی هوازی اختیاری | اشرشیاکلی | هوازی یا بی هوازی |
| باکتری های میکروآئروفیل | هلیکوباکتر پیلوری | محیط کم اکسیژن |
2. شرایط کشت برای باکتری های بی هوازی
کشت باکتری های بی هوازی به تجهیزات و شرایط خاصی نیاز دارد تا پایداری یک محیط بی هوازی تضمین شود. مراحل زیر برای پرورش باکتری های بی هوازی عبارتند از:
1.دستگاه جوجه کشی بی هوازی: از انکوباتور بی هوازی یا مخزن بی هوازی برای ایجاد محیطی بدون اکسیژن از طریق جایگزینی گاز (مانند نیتروژن، هیدروژن، دی اکسید کربن) استفاده کنید.
2.انتخاب متوسط: محیط های کشت بی هوازی متداول شامل Thioglycollate Broth و Reinforced Clostridial Media است.
3.کنترل دما: اکثر باکتری های بی هوازی در دمای 37 درجه سانتیگراد به خوبی رشد می کنند، اما برخی از سویه های محیطی ممکن است به دمای پایین یا بالاتر نیاز داشته باشند.
محیط های کشت و شرایط کشت برای باکتری های معمولی بی هوازی به شرح زیر است:
| کرنش | متوسط | دمای کشت | زمان فرهنگ |
|---|---|---|---|
| کلستریدیوم | محیط تیوگلیکولات | 37 درجه سانتیگراد | 24-48 ساعت |
| باکتریوئیدها | محیط کلستریدیایی تقویت شده | 37 درجه سانتیگراد | 48-72 ساعت |
| بیفیدوباکتری ها | رسانه MRS | 37 درجه سانتیگراد | 24-48 ساعت |
3. اقدامات احتیاطی برای کشت باکتری های بی هوازی
1.اجتناب از قرار گرفتن در معرض اکسیژن: باکتری ها باید در حین کار به سرعت منتقل شوند تا زمان تماس با هوا کاهش یابد.
2.از عامل کاهنده استفاده کنید: برای حفظ پتانسیل ردوکس پایین، عوامل کاهنده (مانند سیستئین یا تیوگلیکولات سدیم) را به محیط کشت اضافه کنید.
3.تست منظم: از نشانگر بی هوازی (مانند متیلن بلو) برای تأیید پایداری محیط بی هوازی استفاده کنید.
4.جلوگیری از آلودگی: محیط های بی هوازی مستعد پرورش سایر میکروارگانیسم ها هستند و نیاز به عملیات استریلیزاسیون دقیق دارند.
4. زمینه های کاربرد باکتری های بی هوازی
باکتری های بی هوازی در بسیاری از زمینه ها کاربردهای مهمی دارند:
1.رشته پزشکی: برای مطالعه میکروبیوت های روده، مکانیسم های بیماری زایی باکتری های بیماری زا و تولید آنتی بیوتیک ها استفاده می شود.
2.حوزه زیست محیطی: در تجزیه زباله های آلی و تصفیه فاضلاب نقش دارد.
3.حوزه صنعتی: برای تولید بیوگاز، سوخت های زیستی و برخی فرآورده های آنزیمی استفاده می شود.
موارد زیر نمونه هایی از کاربرد باکتری های بی هوازی در زمینه های مختلف است:
| حوزه های کاربردی | برنامه های کاربردی خاص | سویه های نماینده |
|---|---|---|
| پزشکی | تحقیق فلور روده | بیفیدوباکتری ها |
| محیط زیست | تخریب زباله های آلی | متانوژن ها |
| صنعت | تولید بیوگاز | باکتری های استوژن |
5. خلاصه
کشت باکتری های بی هوازی نیازمند یک محیط بی هوازی سخت و محیط کشت خاص است. باکتری های بی هوازی را می توان با انتخاب منطقی شرایط و تجهیزات کشت، جداسازی و کشت داد. کاربرد گسترده آن در زمینه های پزشکی، محیطی و صنعتی، مطالعه باکتری های بی هوازی را از ارزش علمی و عملی مهمی برخوردار می سازد.
جزئیات را بررسی کنید
جزئیات را بررسی کنید